Η περιγραφή μας δεν καλύπτει όλες τις σειρές άμεσης ή έμμεσης σύνδεσης μεταξύ του μετασοβιετικού ριζοσπαστικού ουκρανικού εθνικισμού και της Ρωσίας. Συγκεκριμένα, οι σχέσεις της ουκρανικής ακροδεξιάς με μη ρωσικές ρωσόφιλες δεξιές ομάδες παρουσιάστηκαν εδώ επιφανειακά και χρειάζεται επιπλέον έρευνα. Ωστόσο, η μελέτη μας δείχνει διαφορετικά παρασκήνια και τρόπους παράδοξης συνεργασίας μεταξύ Ουκρανών ριζοσπαστών εθνικιστών και Ρώσων ή σχετιζόμενων με τη Ρωσία παραγόντων. Το σχεδιάγραμμά μας δείχνει το μεταβαλλόμενο πλαίσιο της συνεργασίας της ουκρανικής ακροδεξιάς και Ρώσων πολιτών, με τη Μόσχα ή με φιλορώσους παράγοντες στις διαφορετικές ιστορικές φάσεις (α) την μεταβατική δεκαετία του 1990, (β) την προεδρία του Viktor Yuschenko το 2005-2010, (γ) την προεδρία του Viktor Yanukovych το 2010-2014, και (δ) την περίοδο μετά την νίκη του Euromaidan όπως και την αρχή του ρωσο-ουκρανικού πολέμου το 2014. Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, οι σχέσεις μεταξύ της πρόσφατα ανεξάρτητης Ουκρανίας και Ρωσίας δεν ήταν καθορισμένες ακόμη. Αυτή η ρευστή κατάσταση επέτρεψε την σχεδόν ταυτόχρονη παραστρατιωτική εμπλοκή της UNA-UNSO εναντίον του φιλορωσικού αποσχισμού στην Γεωργία, την έμμεση στήριξη στο φιλορωσικό αποσχητισμό στην Υπερδνειστερία και συμμετοχή στον αντιρωσικό αποσχητισμό στη Τσετσενία. Με την άνοδο του Putin και την επακόλουθη αλλαγή στην ρωσική εξωτερική πολιτική από το 2000, το ρίσκο της συναναστροφής με Ρώσος παράγοντες έχει αυξηθεί για την ουκρανική ακροδεξιά. Όταν ο φιλοδυτικός πολιτικός Viktor Yuschenko έγινε πρόεδρος της Ουκρανίας στις 23 Ιανουαρίου 2005, και η γραφειοκρατία του ρωσικού κράτους και οι εξωκυβερνητικοί εθνικιστές της χώρας άρχισαν να αντιμετωπίζουν την Ουκρανία ακόμη πιο κριτικά από ότι νωρίτερα. Ακόμη και πριν από τη νίκη του Yuschenko στα τέλη του 2004, φιλορωσικές δυνάμεις ξεκίνησαν μια επιχείρηση «ενεργών μέτρων», που περιλάμβαναν την υπόθεση Kovalenko, με στόχο την συκοφάντηση της Πορτοκαλί Επανάστασης που έφερνε στην εξουσία τον Yuschenko. Η αναμφισβήτητη φιλοδυτική στροφή της Ουκρανίας ως αποτέλεσμα της Πορτοκαλί Επανάστασης το 2004 ανάγκασαν την ακροδεξιά της Ουκρανίας να επανατοποθετηθεί σε σχέση με την Δύση και την Ρωσία. Η σχέση του Korchynsky με τον Dugin και το Κρεμλίνο κατά την προεδρία του Yushchenko έδειξε πως, για κάποιους Ουκρανούς υπερεθνικιστές, η ριζική στροφή της Ουκρανίας προς τη Δύση ήταν δύσκολα ανεκτή. Ήταν από συγκεκριμένες νεοφασιστικές απόψεις, τόσο αρνητική εξέλιξη που οδήγησε την οργάνωση του Korchynsky σε μια συμμαχία με τους αντιουκρανούς νεοευρασιανιστές του Dugin.
Taras Tarasiuk & Andreas Umland: Απρόσμενες Φιλίες
