Tanya Jha: Ο βιασμός ως εμπόρευμα

Η κανονικοποίηση της κουλτούρας του βιασμού έχει φτάσει σε ένα επίπεδο όπου η σεξουαλική επίθεση έχει πλέον μετατραπεί σε εμπορεύσιμο προϊόν με χιλιάδες καταναλωτές που το ανταλλάσσουν για να αποκτήσουν χρηματικά οφέλη ή για να ικανοποιήσουν τις ηδονοβλεπτικές τους επιθυμίες. Οι έμποροι συχνά κλέβουν βίντεο βιασμών από τις συσκευές των βιαστών όταν αυτοί πηγαίνουν τις συσκευές τους σε καταστήματα κινητής τηλεφωνίας για να τα επισκευάσουν. Σε άλλες περιπτώσεις, οι ίδιοι οι δράστες βιντεοσκοπούν πραγματικά περιστατικά σεξουαλικής βίας και τα πουλάνε στους έμπορους για να κερδίσουν χρήματα. Για να ξεχωρίσουν τα βίντεο βιασμών από άλλο πορνογραφικό υλικό, χρησιμοποιούν συνθηματικά, παρόμοια με μυστικές χειραψίες έτσι ώστε να ξέρουν πως ο πελάτης αναζητά βίντεο βιασμών ανάμεσα στα διαθέσιμα πορνογραφικά βίντεο. Το ληφθέν υλικό στη συνέχεια διακινείται μέσα από διάφορες ομάδες του Whatsapp και άλλες εφαρμογές άμεσων μηνυμάτων

Advertisements

Thomas Allmer: Η Επιτήρηση ως Καταναλωτικό Αγαθό

Η παρακολούθηση των καταναλωτών καταλήγει και στο να επεκτείνει τις επιλογές των καταναλωτών σε συγκεκριμένες περιοχές προσφορών και ευκαιριών, αλλά και στο περιορισμό των επιλογών εκείνων των οποίων τα δεδομένα δείχνουν πως δεν είναι σε θέση να υποταχθούν σε συγκεκριμένους κανόνες κατανάλωσης ή έχουν απαράδεκτα χρέη. Για παράδειγμα, η γνώση προσωπικών πληροφοριών μπορεί να επηρεάσει τη λήψη αποφάσεων σε ποιόν θα ενοικιαστεί ένα διαμέρισμα ή σε ποιόν δίνεται πίστωση. Καταναλωτικές μέθοδοι επιτήρησης είναι μια αντιφατική μορφή κοινωνικής ένταξης εγκεκριμένων και επιθυμητών καταναλωτών και κοινωνικός αποκλεισμός ανεπιθύμητων και απορριπτέων καταναλωτών, όπως οι μη καταναλωτές όπως οι άστεγοι. Έτσι, οι παραγωγοί της παρακολούθησης των καταναλωτών παράγουν και αναπαράγουν κοινωνικές τάξεις στη σύγχρονη κοινωνία.

Heather Murphy: Τι γνωρίζουμε για τους άνδρες που βιάζουν

Το 1976 ένας διδακτορικός υποψήφιος στο Claremont Graduate University δημοσίευσε μια κάπως ασυνήθιστη μικρή αγγελία στις εφημερίδες του Los Angeles. Έκατσε δίπλα από το τηλέφωνο του, αμφιβάλλοντας αν θα χτυπήσει. «Δεν πίστευα πως οποιοδήποτε ήθελε να απαντήσει». Το τηλέφωνο όμως χτύπησε. Σχεδόν 200 φορές. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ένας προγραμματιστής υπολογιστών που είχε βιάσει την «κάτι σαν κοπέλα» του, ένας ζωγράφος που βίασε τη σύζυγο ενός γνωστού του, και ένα επιστάτη σχολείου που περιέγραψε 10 με 15 βιασμούς ως μέσο εκδίκησης προς τα «πλούσια μπάσταρδα» του Μπέβερλι Χιλς. Στη διάρκεια των τελευταίων μερικών εβδομάδων, γυναίκες σε όλο το κόσμο έχουν εξιστορήσει ιστορίες παρενόχλησης και σεξουαλικής επίθεσης με το να αναρτούν ιστορίες που δεν είχαν πει ποτέ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με την ετικέτα #MeToo. Ακόμη και απλά εστιάζουμε στη δεύτερη κατηγορία, τα βιογραφικά των κατηγορούμενων είναι τόσο διαφορετικά που μοιάζουν να στηρίζουν την παρατήρηση του Δρ. Smithyman. Πιο πρόσφατες έρευνες δείχνουν όμως πως υπάρχουν μερικά κοινά στοιχεία. Στις δεκαετίες που πέρασαν από την έρευνα του, οι επιστήμονες σταδιακά συμπληρώνουν μια εικόνα των ανδρών που προβαίνουν σε σεξουαλικές επιθέσεις. Οι πιο έντονες ομοιότητες έχουν να κάνουν ελάχιστα με τις παραδοσιακές δημογραφικές κατηγορίες, όπως φυλή, τάξη και οικογενειακή κατάσταση. Αντίθετα, άλλου τύπου μοτίβα έχουν εμφανιστεί: αυτοί οι άνδρες ξεκινούν νωρίς, δείχνουν οι έρευνες. Μπορεί να έχουν σχέσεις με άλλους που ασκούν σεξουαλική βία. Συνήθως αρνούνται πως έχουν βιάσει γυναίκες ακόμη και αν παραδέχονται πως έχουν κάνει μη συναινετικό σεξ.

Alexander Reid Ross: Πως οι φασίστες προσεγγίζουν τα μετά-αριστερά αναρχικά κινήματα

Η μετά-αριστερά προέρχεται κυρίως από μια τάση που ευνοούσε την ατομική ελευθερία, αυτόνομη από τη πολιτική ιδεολογία της αριστεράς και της δεξιάς, ενώ διατηρεί κάποια στοιχεία της αριστεράς. Αν και είναι ένα ευρύ φάσμα με πολλές αντικρουόμενες θέσεις, οι μετα-αριστεροί εντοπίζουν συχνά τις ρίζες τους στον ατομικιστή Max Stirner, του οποίου η πίστη στην ανωτερότητα του Ευρωπαίου ατόμου πάνω και απέναντι από έθνος, τάξη και δόγμα επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από το φιλόσοφο G.W.F. Hegel. Μετά το θάνατό του το 1856, η διάδοση το κολεκτιβισμού και του νεοκαντιανισμού έσπρωξε στο παρασκήνιο την ατομιστική του φιλοσοφία μέχρι που ο Friedrich Nietzsche τον έφερε ξανά στο προσκήνιο κατά το τελευταίο κομμάτι του 19ου αιώνα. Επηρεασμένος από το Stirner, ο Nietzsche μίλησε για την υπέρβαση του σοσιαλισμού και του «μοντέρνου κόσμου» από τον εικονοκλάστη, αριστοκράτη φιλόσοφο γνωστό ως «Υπεράνθρωπο» ή «übermensch». Στη διάρκεια των τελών του 19ου αιώνα, οι στιρνεριστές συγχώνευσαν τον «Υπεράνθρωπο» με την υποτιθέμενη ευθύνη των γυναικών να γεννήσουν μια ανώτερη ευρωπαϊκή φυλή – ένα «Νέο Άνθρωπο» για να δημιουργήσει και για να δημιουργηθεί από μια «Νέα Εποχή».

Nick Griffin (ψευδώνυμο): Εθνικό-Αναρχισμός, ο Δούρειος Ίππος των Λευκών Εθνικιστών

Οι ριζοσπαστικές πολιτικές κάθε τύπου πήραν μια νέα στροφή μετά τη κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, και αυτό επιταχύνθηκε μετά τις διαδηλώσεις κατά του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου στο Σιάτλ το 1999. Αποκεντρωμένες και διασυνδεδεμένες πολιτικές μορφές άρχισαν να γίνονται οι κύριες μορφές αντίστασης. Τα τελευταία χρόνια, έχουμε δει πως ο αναρχισμός έχει αντικαταστήσει το μαρξισμό ως το κύριο ριζοσπαστικό κίνημα στις ΗΠΑ, αλλά οι αλλαγές συνέβησαν και αλλού. Κομμάτια του κινήματος του λευκού ρατσιστικού κινήματος άρχισαν να στηρίζουν την «ακηδεμόνευτη αντίσταση» ήδη από τα 1980· οι ισλαμιστές τζιχαντιστές της Αλ Κάιντα είναι μια ακρατική, υπερεθνική οντότητα· ακόμη και μαρξιστικές ομάδες όπως το Left Turn έχουν απορρίψει το σφιχτό μοντέλο του «πρωτοποριακού κόμματος» για χάρη μιας δομής που είναι περισσότερο βασισμένη σε δίκτυα. Αλλά και ο αναρχισμός ο ίδιος έχει γίνει μαγνήτης για τη ρατσιστική ριζοσπαστική δεξιά, και μια μικρή περιφερειακή ομάδα στο Ηνωμένο Βασίλειο που ονομάζεται National Revolutionary Faction έχει αλλάξει το όνομα του σε Εθνικό-Αναρχικοί. Προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν αναρχικό συμβολισμό και ρητορική για να στρατολογήσουν τόσο «Λευκούς Εθνικιστές» όσο και αναρχικούς – ιδιαίτερα αναρχοοικολόγους – στο περίεργο αξιακό τους σύστημα. Προωθούν ένα αποκεντρωμένο οικονομικό και πολιτικό σύστημα που περιλαμβάνει εθνικά καθαρά χωριά που χαρακτηρίζονται από φυλετικό διαχωρισμό, αντισημιτισμό και ομοφοβία.

Michael Bakunin: Μετά την Κοινωνική Επανάσταση

Ο σοσιαλισμός θα διεξάγει ένα ανελέητο πόλεμο εναντίον των «κοινωνικών θέσεων», αλλά δε θα πολεμήσει εναντίον των ανθρώπων. Και μόλις αυτές οι θέσεις έχουν καταστραφεί, οι άνθρωποι που τις κρατούσαν, τώρα άοπλοι και αποστερημένοι από κάθε μέσο δράσης, θα γίνουν ακίνδυνοι και πολύ πιο αδύναμοι, σας διαβεβαιώνω, από τον πιο αμόρφωτο εργάτη· γιατί η παρούσα δύναμη τους δεν βρίσκεται σε αυτούς τους ίδιους, ούτε στα φυσικά τους χαρακτηριστικά, αλλά στο πλούτο τους και στη στήριξη που λαμβάνουν από το Κράτος. Η Κοινωνική Επανάσταση έτσι δεν θα τους δείξει απλά έλεος, αλλά, έχοντας τους ρίξει κάτω και αφαιρέσει τα όπλα τους, θα τους σηκώσει ξανά και θα τους πει: «Και τώρα, αγαπητοί σύντροφοι, που έχετε γίνει ίσοι μας, ετοιμαστείτε να δουλέψετε πλάι μας. Στη δουλειά, όπως και σε κάθε τι άλλο, είναι το πρώτο βήμα που είναι δύσκολο, και θα σας βοηθήσουμε με αδελφικότητα να ξεπεράσετε τη δυσκολία». Τότε κάθε πρόσωπο, που αν και είναι ρωμαλέο και σε καλή υγεία, θα έχει το δικαίωμα να λιμοκτονήσει, αν δεν επιθυμεί να εγκαταλείψει τον εαυτό του στη ταπεινή και μίζερη ύπαρξη ως προστατευόμενου της δημόσιας φιλανθρωπίας, που φυσικά δεν θα τους αρνηθεί τις βασικές τους ανάγκες. Όσο για τα παιδιά τους, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως θα γίνουν σπουδαίοι εργάτες, και ελεύθεροι και χειραφετημένοι άνθρωποι. Σίγουρα θα υπάρχει λιγότερη χλιδή στη κοινωνία, αλλά αναμφίβολα θα υπάρχει περισσότερος πλούτος· και ακόμη περισσότερο, θα υπάρχει το είδος της πολυτέλειας που τώρα αγνοείται από όλους – η πολυτέλεια του ανθρωπισμού, η ευτυχία της εσωτερικής ανάπτυξης και πλήρη ελευθερία για τον καθένα στην ισότητα για όλους.

Andrew Samuels: Jung και Αντισημιτισμός

Οι ιδέες του έθνους και της εθνικής διαφοράς σχηματίζουν ένα άξονα μεταξύ του χιτλερικού φαινομένου και της αναλυτικής ψυχολογίας του Jung. Ο Jung, ως ψυχολόγος των εθνών, και ο ίδιος θα αισθάνονταν απειλή από τους Εβραίους, αυτό το παράξενο αποκαλούμενο έθνος δίχως γη. Ο Jung, επίσης, θα αισθάνονταν απειλή από τους Εβραίους, αυτό το παράξενο έθνος δίχως πολιτιστικές εκφράσεις – δηλαδή, δίχως εθνικές πολιτιστικές εκφράσεις – που να είναι δικές του, και έτσι, με τα λόγια του Jung το 1933, να απαιτεί ένα «έθνος ξενιστή». Αυτό που απειλεί το Jung, συγκεκριμένα, μπορεί να φωτιστεί ερευνώντας προσεκτικά τι σημαίνει όταν γράφει, όπως συχνά κάνει, περί «εβραϊκής ψυχολογίας». Η χρήση που κάνει αυτού του όρου είναι εντυπωσιακά ανακόλουθη. Υπάρχει η εβραϊκή ψυχολογία που σημαίνει τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά, τις προκαταλήψεις και υποθέσεις ενός «τυπικού» ατόμου Εβραϊκής καταγωγής. Ο Jung υποστηρίζει πως ο καθένας επηρεάζεται από το υπόβαθρο του και αυτό οδηγεί σε κάθε είδους προκαταλήψεις και υποθέσεις – «κάθε παιδί ξέρει πως υπάρχουν διαφορές». Κάποιος μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί με τις διάφορες δηλώσεις του Jung για το τυπικό Εβραίο, όμως υπάρχει άλλη μια χρήση του όρου «εβραϊκή ψυχολογία» από το Jung. Έχει μια άλλη και πιο προκλητική έννοια. Εδώ, αναφέρεται σε συστήματα ψυχολογίας που αναπτύχθηκαν από Εβραίους όπως ο Freud και ο Adler, συστήματα που ισχυρίζονται καθολική εφαρμογή και αλήθεια. μια τέτοια ψυχολογία είναι «ισοπεδωτική ψυχολογία» (φράση του Jung) γιατί υπονομεύει την ιδέα πως υπάρχουν ψυχολογικές διαφορές μεταξύ ομάδων ανθρώπων όπως τα έθνη. Τέτοια ψυχολογία είναι λάθος να αποδώσει «Εβραϊκές ταξινομήσεις… δίχως διάκριση» και, ο Jung συνεχίζει να σημειώσει, πως κάποιος δε πρέπει να κάνει το «ασυγχώρητο λάθος του να αποδεχτεί το συμπέρασμα μιας εβραϊκής ψυχολογίας ως γενικά έγκυρο».

Κορνήλιος Καστοριάδης: Ο ρόλος της Μπολσεβίκικης Ιδεολογίας στη Γέννηση της Γραφειοκρατίας

Οι άνθρωποι δεν έπαψαν ποτέ να συζητούν για τη Ρωσική Επανάσταση, τα προβλήματα της, την παρακμή της, και γύρω από το καθεστώς που τελικά παρήγαγε. Και πως θα μπορούσε άλλωστε; Από όλες τις επαναστάσεις της εργατικής τάξης, η Ρωσική Επανάσταση ήταν η μόνη νικηφόρα. Και από όλες τις αποτυχίες της εργατικής τάξης ήταν η πιο ολοκληρωτική και πιο αποκαλυπτική. Το πρώτο ερώτημα είναι, Τι είδους κοινωνία γεννήθηκε από τον εκφυλισμό της επανάστασης; (Ποιες είναι η φύση και η δυναμική αυτού του καθεστώτος; Τι είναι η Ρωσική γραφειοκρατία; Ποια είναι η σχέση της με το καπιταλισμό και το προλεταριάτο; Ποια είναι η θέση της στην ιστορία; Ποια είναι τα τωρινά της προβλήματα;). Το δεύτερο ερώτημα είναι, Πως μπορεί μια εργατική επανάσταση να γεννήσει μια γραφειοκρατία, πως συνέβη αυτό στη Ρωσία; Η «ανάγκη» για μια ειδική κοινωνική κατηγορία για να διαχειριστεί την εργασία των άλλων στη παραγωγή (και τη δραστηριότητα άλλων στη πολιτική και τη κοινωνία), η «ανάγκη» για μια ξεχωριστή διαχείριση επιχειρήσεων και για ένα Κόμμα να κυβερνά το Κράτος – αυτό είναι που ο Μπολσεβικισμός διακήρυξε μόλις κατέλαβε την εξουσία, και είναι αυτό που με ζήλο κοπίασε να επιβάλει. Ξέρουμε πως πέτυχε τους σκοπούς του. Στο βαθμό που οι ιδέες παίζουν κάποιο ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας – και, στη τελική ανάλυση, παίζουν τεράστιο ρόλο – η Μπολσεβίκικη ιδεολογία ήταν ένας καθοριστικός παράγοντας για τη γέννηση της Ρωσικής γραφειοκρατίας.

Pyotr Kropotkin: Χριστούγεννα στη φυλακή

Μόλις έμαθε για τη σύλληψη μου, [ο αδερφός μου] ο Αλέξανδρος εγκατέλειψε αμέσως τα πάντα – το έργο της ζωής του, την ίδια τη ζωή της ελευθερίας που ήταν τόσο απαραίτητη για αυτό όσο ο καθαρός αέρας είναι απαραίτητος σε ένα πουλί – και επέστρεψε στην Αγία Πετρούπολη, που αντιπαθούσε, μόνο και μόνο για να με βοηθήσει με την φυλάκιση μου. Ήμουν χαρούμενος που είδα το έντιμο πρόσωπό του, τα μάτια του γεμάτα από αγάπη, και που άκουσα πως μπορούσα να τον βλέπω μια φορά το μήνα· και παρόλα αυτά ευχόμουν να ήταν εκατοντάδες μίλια μακριά από εκείνο το μέρος από το οποίο έφυγε ελεύθερος εκείνη τη μέρα, αλλά αναπόφευκτα στο οποίο θα ερχόταν κάποια νύχτα με τη συνοδεία χωροφυλάκων. «Γιατί ήρθες σ’ αυτή τη φωλιά λιονταριών; Πήγαινε πίσω αμέσως!» φώναζε όλο μου το είναι· κι όμως ήξερα πως θα έμενε για όσο θα ήμουν στη φυλακή. Καταλάβαινε καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο πως η απραξία θα με σκότωνε, και ήδη είχε κάνει αίτηση για να πάρει άδεια για εμένα να συνεχίσω το έργο μου. Η Γεωγραφική Εταιρία ήθελε να τελειώσω το βιβλίο μου για την εποχή των παγετώνων, και ο αδερφός μου γύρισε ανάποδα όλο τον επιστημονικό κόσμο στην Αγία Πετρούπολη για να τον κάνει να υποστηρίξει την αίτηση του.

Dennis Fox: Αναρχισμός και Ψυχολογία

Αναφερόμενος στην συνένωση εξωτερικών και εσωτερικών δυνάμεων μέσα μας, ο Gustav Landauer έγραψε πως «Το Κράτος είναι μια συνθήκη, μια συγκεκριμένη σχέση μεταξύ ανθρώπινων όντων, ένας τρόπος ανθρώπινης συμπεριφοράς· το καταστρέφουμε με το δημιουργούμε νέες σχέσεις, με το να συμπεριφερόμαστε διαφορετικά». Όπως όλες οι κοσμοθεωρίες, ο αναρχισμός ενσωματώνει υποθέσεις γύρω από την ανθρώπινη φύση και την ανθρώπινη κοινωνία που εξηγούν το πως ενεργούμε και το πως σκεφτόμαστε ότι πρέπει να ενεργήσουμε. Αυτή η «καθημερινή ψυχολογία» μας βοηθά να κατανοήσουμε τη συμπεριφορά τη δική μας και των άλλων και διαμορφώνει την αντίληψη μας ποιο είδος κοινωνίας είναι επιθυμητό και εφικτό. Γινόμενοι κομμάτι της αναρχικής πολιτικής κουλτούρας συχνά σημαίνει την αντικατάσταση παλιών υποθέσεων με νεότερες. Ωστόσο παρά τη σημασία των ψυχολογικών υποθέσεων για τους αμοιβαίους δεσμούς μεταξύ του προσωπικού και του πολιτικού, παραμένει ασαφές σε ποια έκταση οποιαδήποτε από τις διάφορες μορφές της ψυχολογίας – ακαδημαϊκή κατεύθυνση, θεραπευτική απασχόληση, ψυχαναλυτική κατανόηση, ή δύναμη της ποπ κουλτούρας – μπορεί να βοηθήσει στην πρόοδο της απελευθέρωσης και της κοινότητας.